Otaku do Ataku

Od kiedy zapadÂła ciemnoœÌ, mĂłgÂł przemieszczaĂŚ siĂŞ w normalnej postaci. Marchewkowe wÂłosy opatulaÂły lekko pulchne policzki, zielone oczy doskonale widziaÂły w ciemnoÂści. PostawiÂł ma³¹ stĂłpkĂŞ na kupce liÂści i nagle zamarÂł. Niespodziewane, dziwne  uczucie czyjejÂś obecnoÂści zawisÂło w powietrzu. Nie czuÂł tego przy ludziach. Przy normalnych ludziach. Wzi¹³ oddech i wyszedÂł zza krzakĂłw. W przypadku spotkania ludzi powie, Âże zwyczajnie siĂŞ zgubiÂł. Albo nic nie powie.
Dostrzeg³... kobietê. M³od¹ dziewczynê skulon¹ obok ognika. Ruszy³ w jej stronê i w kilku krokach przyj¹³ postaÌ rudego kota. Mia³kn¹³ cicho i po³o¿y³ siê tak¿e niedaleko ogniska.

Instynktownie obudzi³ siê, gdy dziewczyna zaczê³a siê krz¹taÌ. Jednak nie poruszy³ siê. Drzema³ dalej, kul¹c siê w postaci kota. Drgn¹³ jednak, kiedy zosta³ pog³askany i podniós³ siê, przeci¹gn¹³, po czym powolnym krokiem ruszy³ za dziewczyn¹.
Zamia³cza³ z oburzeniem, kiedy przyœpieszy³a. Wskoczy³, przy pomocy swojej mo¿liwoœci latania, na ga³¹Ÿ nad sob¹, przebieg³ j¹ i zeskoczy³ kawa³ek przed dziewczyn¹. Zasiad³ na œrodku drogi, zaczynaj¹c lizaÌ swoj¹ ³apkê.

OparÂł ÂłapkĂŞ z powrotem na ziemi i spojrzaÂł na niÂą z zainteresowaniem. JesteÂś kotem, jesteÂś kotem, powtarzaÂł sobie, Âżeby nie zachowaĂŚ siĂŞ jakoÂś gÂłupio.
PodniĂłsÂł tyÂłek i zbliÂżyÂł siĂŞ, unoszÂąc wysoko ogon, po czym Âłebkiem otarÂł siĂŞ o rĂŞkĂŞ dziewczyny.

Zamrucza³ zadowolony, przechodz¹c z gracj¹ na bok i po chwili odwracaj¹c g³owê w jej stronê. Mia³kn¹³ jeszcze i z arystokracj¹ godn¹ kota wszed³ do torby. Potar³ ³apk¹ swój pyszczek.

W formach zwierzÂąt raczej w wiĂŞkszoÂści tylko przechodziÂł miĂŞdzy ludÂźmi, nie zbliÂżajÂąc siĂŞ zbyt. Czasem pozwoliÂł sobie pogÂłaskaĂŚ siĂŞ po grzbiecie, doprosiÂł siĂŞ jedzenia i odchodziÂł.
Wyszed³ z torby, gdy dziewczyna po³o¿y³a j¹ na trawie i z wahaniem podszed³ do wody. Wysun¹³ ³apkê i uderzy³ w wodê, która "zaatakowa³a go", na co pisn¹³ zirytowany, odsuwaj¹c siê.

Zastanawia³ siê, jakby tu w tej postaci napiÌ siê wody ze strumyku. Rozejrza³ siê i dostrzeg³ wodê chlapi¹c¹ na bok, gdzie po chwili podszed³ i napi³ siê z mokrego miejsca. Zamlaska³, przeci¹gn¹³ siê mrucz¹c i po³o¿y³ ko³o nóg dziewczyny, pra¿¹c w s³oùcu.

Wylegiwa³ siê, ale nie spa³. Ockn¹³ siê i podniós³ ³epek, gdy dostrzeg³ gwa³towne ruchy dziewczyny. Spokojnie dŸwign¹³ siê na ³apki i zbli¿y³. Skuli³ siê tu¿ obok niej. Normalnie nie zbli¿a³ siê do ludzi, ale w tej dziewczynie by³o coœ mrocznego.