Otaku do Ataku

Rozhahani Alex z Kent¹ na plecach wyl¹dowali przed sal¹ gimnastyczn¹. A raczej kawa³ek od niej, tak na wszelki wypadek, by nikogo nie przewia³o od wiatru powodowanego ruchem skrzyde³. Alex przyj¹³ ponownie ludzk¹ postaÌ i przeci¹gn¹³ siê zadowolony.
- Jak dobrze polataÌ we w³asnym ciele - powiedzia³, szczerz¹c siê i poruszy³ g³ow¹ we wszystkie strony. Machn¹³ na Kentê, by poszed³ za nim i weszli razem do hali. Dziewczyn jeszcze nie by³o, ale pewnie nied³ugo siê pojawi¹.

Alex przebieg³ d³ugoœÌ sali, zakrêci³ du¿ym ³ukiem i stan¹³ przed Hatsushi.
- Co teraz bĂŞdÂą za zajĂŞcia tak w ogĂłle? - zapytaÂł bez problemu. Nie baÂł siĂŞ jej, nawet jeÂśli byÂła silniejsza od niego.

Ostatnio edytowany przez Kaori (2013-10-30 16:49:37)

- Bo ja wiem. - WzruszyÂł zadowolony ramionami i obejrzaÂł siĂŞ na KentĂŞ, ktĂłry szedÂł w ich stronĂŞ. - Ale! - ZnĂłw spojrzaÂł na wampirzyczĂŞ. - JeÂśli bĂŞdzie sparing, chcĂŞ walczyĂŚ z tobÂą - oznajmiÂł i poÂłoÂżyÂł sobie rĂŞce w pasie.

Ostatnio edytowany przez Kaori (2013-10-30 17:22:33)

Machn¹³ rêk¹.
- A tam. Bo to raz mi siĂŞ zdarzyÂło. Poza tym chyba o to chodzi w sparingach, a ja - jego oczy zabÂłysÂły na zÂłoto, gdy z plecĂłw wyrosÂły mu skrzydÂła - nie zamierzam byĂŚ gorszy - powiedziaÂł pewnie

Kilka sekund po pojawieniu siĂŞ reszty klasy do hali wszedÂł dobrze zbudowany, dwumetrowej wysokoÂści mĂŞÂżczyzna. Z szerokim uÂśmiechem podszedÂł do uczniĂłw i powiedziaÂł wesoÂłym gÂłosem:
- Witam wszystkich. Nazywam siĂŞ Mashita Eiji i moim celem bĂŞdzie przez te trzy lata sprawiĂŚ, Âżeby wasze umiejĂŞtnoÂści bitewne byÂły jak najwyÂższe. Jako, Âże nie ma tu zbyt wiele do tÂłumaczenia, to od razu podzielimy siĂŞ na pary i bĂŞdziemy ĂŚwiczyĂŚ walkĂŞ 1 na 1. Panna Avalon bĂŞdzie rozmawiaĂŚ ze mnÂą i sprĂłbujemy jak najszybciej dowiedzieĂŚ siĂŞ co potrafi. Kurayami powalczy z Kinzoku, a Akamori z YoshizawÂą. MoÂże i Kurayami i Akamori sÂą silniejsi, ale trening z silniejszym przynosi wiĂŞksze korzyÂści, prawda? No to leĂŚcie moi drodzy. -

W odpowiedzi z plecĂłw Hatsushi wyrosÂła para cienistych skrzydeÂł. WyglÂądaÂły nieco jak skrzydÂła nietoperza. Wampirzyca zrĂłwnaÂła siĂŞ ze smokiem i wyciÂągnĂŞÂła z cienia na plecach katanĂŞ. PatrzyÂła uwaÂżnie na przeciwnika czekajÂąc na poczÂątek walki.
- Wy tam na górze! Zaczynajcie! - krzykn¹³ nauczyciel zbieraj¹c z ziemi Kentê, który siê najwyraŸniej wy³o¿y³ jak d³ugi.

Hatsushi pomyœla³a przez chwilê, po czym spowi³a ostrze katany w czarnych p³omieniach. Przez u¿ycie magii jej oczy zaczê³y œwieciÌ siê intensywnym krwistoczerwonym blaskiem. Alex uœmiechn¹³ siê do siebie i szybko podlecia³ do wampirzycy, atakuj¹c ³apami. Z racji warunków nie móg³ u¿ywaÌ oddechu smoka, ale i tak by³ przecie¿ silny. Skrzyd³ami stworzy³ wiatr, który utrudnia³by swobodny lot niedoœwiadczonemu, na przyk³ad Kencie. Hatsushi szybko wykry³a lekkie zmiany w przep³ywie powietrza. Nie zrobi³y na niej jednak zbyt duŸego wra¿enia. Lekkie korekty skrzyde³ ca³kowicie usunê³y jakiekolwiek zagro¿enie. Bardziej skupi³a siê na zbli¿aj¹cym siê Alexie. Smocze ³apy wygl¹da³y nieco dziwnie na ludzkich ramionach. Szybkimi machniêciami katany wytworzy³a œcianê ognia miêdzy ni¹, a smokiem. Widz¹c œcianê, ch³opak stworzy³ wokó³ siebie niewidoczn¹ b³onê ze smoczej skóry i przelecia³ przez ni¹, nie rani¹c siê. Odrazu zaatakowa³ Hatsushi. Dobrze siê broni³a, wiêc jedyne co uda³o mu siê zrobiÌ, to lekko zadrapaÌ jej policzek pazurami.
- WiĂŞc przeleci przez ogieĂą, co? - pomyÂślaÂła dziewczyna.
Niemal natychmiast powietrze wokó³ jej katany zaczê³o lekko siê œwieciÌ. Odlecia³a kawa³ek od smoka i zasypa³a go ostrymi niczym brzytwa powietrznymi falami. Alex owin¹³ siê skrzyd³ami i choÌ trochê bola³o, wiruj¹c zdo³a³ unikn¹Ì mocnego poranienia cia³a. Po ataku Hatsushi rozwin¹³ trochê krwawi¹ce skrzyd³a i uniós³ rêce, pomiêdzy którymi zaczê³y siê formowaÌ gliniane ko³ki. Uniós³ je i rzuci³ w patrz¹c¹ siê na jego akrobacje dziewczynê. Hatsushi ze spokojem odbi³a atak mieczem i falami powietrza. W nastêpnej chwili Alex by³ tu¿ przed ni¹. Ch³opak zacz¹³ zaciekle atakowaÌ wampirzycê swoimi szponiastymi ³apami. Przez kilkadziesi¹t sekund s³ychaÌ by³o tylko szczêk katany o pazury smoka. Towarzyszy³y mu czerwone iskry sypi¹ce siê na wszystkie strony. Jedna z nich spad³a na falbaniast¹ sukniê Hatsushi, co spowodowa³o pojawienie siê ma³ych p³omieni.
- MoŸe dam radê j¹ dosiêgn¹Ì! - pomyœla³ Alex i zaatakowa³ dziewczynê.
Niemal natychmiast przekona³ siê, ¿e pope³ni³ b³¹d. W chwili gdy zaatakowa³ miecz wampirzycy pokry³ lód, który ugasi³ sukniê. Nastêpnie jego ³apy przymarz³y do metalu. Ch³opak zacz¹³ siê szarpaÌ, gdy nagle otrzyma³ potê¿nego kopniaka w brzuch, który pos³a³ go na œcianê z przera¿aj¹c¹ szybkoœci¹.
- WiĂŞc to jest ta siÂła wampirĂłw, o ktĂłrej opowiadaÂł mi dziadek...! - pomyÂślaÂł boleÂśnie odbijajÂąc siĂŞ od kamieni.
Po krótkim czasie smok zebra³ siê w sobie. Zamieni³ stopy na smocze i odpychaj¹c siê nimi od œciany pomkn¹³ w stronê przeciwniczki. Dziêki jego szybkoœci uda³o mu siê omin¹Ì jej obronê. Wykorzysta³ to i przebi³ jej rêce pazurami przybijaj¹c j¹ do filaru poœrodku sali. Alex spojrza³ na twarz Hatsushi, jednak nie znalaz³ na niej nawet œladu bólu. Oprócz tego z przebitych ramion nie wyp³ynê³a nawet kropla krwi. Zaskoczony ch³opak chcia³ zaatakowaÌ nogami, gdy nagle dziewczyna zniknê³a. Smok nie zd¹¿y³ siê nawet rozejrzeÌ gdy otrzyma³ kolejne kopniêcie, tym razem miêdzy ³opatki. Alex polecia³ prosto w dó³, czuj¹c ma³¹ stopê wampirzycy kieruj¹c¹ go w stronê pod³ogi. Uderzenie spotêgowane spadaj¹c¹ Hatsushi wypchnê³o ca³e powietrze z jego p³uc. Z powodu braku jako takiej kontroli, cia³o Alexa wróci³o do formy sprzed walki. Ju¿ po chwili poturbowany ch³opak le¿a³ na posadzce. Plecy mia³ poranione do krwi, a rêce pocharatane i pokryte py³em. To by³a jego przegrana.
- PrzyznajĂŞ... wygraÂłaÂś... - wydyszaÂł, z trudem unoszÂąc rĂŞkĂŞ, by wytkn¹Ì palec do dziewczyny. - Ale jeszcze ciĂŞ pokonam… zobaczysz… - Wraz z ostatnim sÂłowem jego rĂŞka opadÂła z powrotem na posadzkĂŞ. Nie miaÂł juÂż siÂły.
Hatsushi z³apa³a go za ty³ koszuli i niczym piórko zanios³a na ³awkê, posadzi³a na niej i usiad³a obok kieruj¹c wzrok na drug¹ parê, wci¹¿ walcz¹c¹.
Alex opadÂł na ÂławkĂŞ z cichym westchnieniem i rĂłwnieÂż podniĂłsÂł wzrok, by spojrzeĂŚ na sparing. ChoĂŚ Kenta byÂł silny, to bardzo nieporadny, wiĂŞc Yumiko dawaÂła sobie z nim radĂŞ nad wyraz dobrze.