Otaku do Ataku

Odetchnął i oparł głowę o oparcie.
- Cóż, ja też. No i chciałem wreszcie polatać w prawdziwej formie, a ostatnio nie było na to czasu - powiedział normalnie, otwierając oczy i zerkając w niebo pełne gwiazd. - Spadła - mruknął z lekkim uśmiechem.

Roześmiał się.
- Rozpoznałbym to, a uwierz mi, że znam się na tym - powiedział, przeczesując włosy. Ziewnął głośno, ale nic sobie z tego nie robił. Loty były dobre na sen.

- Hm? - Spojrzał na nią na początku trochę zdziwiony, ale po chwili usmiechnąl sie. - Jasne, pytaj o co chcesz - powiedział zadowolony. No przecież mieli się poznawać, więc w czym problem?

- Nie, nie zjem cię, nie jem ludzi ani demonów. Ograniczam się do zwierząt - powiedział ze śmiechem, ale po chwili spoważniał. - Są takie rasy smoków, które do tej pory lubują się w takich rzeczach. Między innymi czerwone, których szczerze nienawidzę. Zjadają bez problemu ludzi, elfy, a jak im odwali to nawet dziewice. Ale póki tu jestem, to się do ciebie nie zbliżą, więc nie musisz się martwić - wyjaśnił i lekko się do niej uśmiechnął. Poza tym w szkole były pewne bariery, przez co niektóre stworzenia nie mogły wchodzić na teren akademii.
- Jeśli chcesz jeszcze o coś zapytać, to pytaj śmiało - dodał, uśmiechając się pogodnie.

Nagle dziwne spoważniał i wstał.
- Nie mów tak. Moja rasa nienawidzi czerwonych praktycznie od zawsze - powiedział. Podszedł do barierki i oparł o nią ręce. Jego nastrój jednak szybko wrócił i odwrócił się do dziewczyny z uśmiechem. - To głupie pytanie, ale... chcesz polatać?

- Przez sen? - Uniósł pytająco brew. - Ciekawie - uznał i zaśmiał się cicho. Poczuł chłodny wiatr, na głowie i karku stanęły mu włoski. - Rzeczywiście, nie zauważyłem - stwierdził. Podszedł znów do niej i uśmiechnął się łagodnie. Nie chciał, żeby się go bała, ale był nadwrażliwy, jeśli chodziło o konflikty rasowe.
- Nie przejmuj się tym. No i... nie każdy smok jest taki przyjazny jak ja i mało który przyjmuje ludzką formę. Pamiętaj - powiedział i puścił jej oczko.

- Wbrew pozorom jest ich dość sporo - powiedział. - Należę do smoków metalicznych, konkretniej jestem smokiem miedzianym - odpowiedział. Znowu ziewnął i czując się coraz bardziej zmęczony, postanowił powoli się zbierać. Nie chciał na razie wypytywać o jej rasę. Gdyby chciała, powiedziałaby mu, poza tym wciąż wydawała mu się trochę zagubiona.
- Będę się zbierał. Ty też powinnaś, bo się przeziębisz - powiedział jej.

Barierka nagle się rozwaliła, a Alex spadł z dachu. Na początku trochę spanikował od tego nagłego "ataku", ale szybko udało mu się zreflektować. Otworzył skrzydła i wzniósł się do góry w ludzkiej formie. Stanął niepewnie na dachu przed Norą, wciąż trzymając skrzydła na plecach.
- Nora, w porządku? - zapytał głupio i położył delikatnie rękę na jej ramieniu.