Otaku do Ataku

- Może trochę - poprosila niepewnie Nora. Idąc w ciemności chodziła ostrożnie, widoczno blisko jednego z jej kolegów, ale nie wiedziała którego. Trochę jej to przeszkadzało, bo nie wiedziała, z kim się co chwilę tak o ramię ociera, albo na kogo często udaje jej się wpąść w tych egipskich ciemnosciach. A owym chłopakiem był Kenta, ale nie zeby się o tym dowiedziała nim zapalą światło.

Ostatnio edytowany przez Shirayuki-dono (2013-09-25 20:05:58)

Kenta szedł za Hatsushi,gdyby nie to że jako demon widzi w takich ciemnościach nic by nie widział i zapewne walił jak głupi w pobliskie ściany.Co chwilę ocierała się o niego Nora która akurat  chyba nie za dobrze widziała w tych egipskich ciemnościach. By ułatwić jej drogę do celu. Postanowił stać się jej chwilowym 'opiekunem'.Złapał ją za rękę z uśmiechem na twarzy, ale pewnie dziewczyna tego nie widziała.Nora nie wyrwała wcale swojej ręki przy czym Kenta poczuł satysfakcje ponieważ bał się że Nora zareaguje tak samo nerwowo jak przy ich pierwszym spotkaniu.Gdy nagle Hatsushi zapaliła odrobinkę światła Kenta tylko lekko zerknął się na Nore przy tym się uśmiechając nie puszczając przy tym jej ręki.

Ciemność na początku była trochę wkurzająca, bo raz wpadł na Kentę, który szedł przed nim, gdy się rozpędził. Potem po prostu użył jednej ze swoich mocy, sprawiając, ze oczy przybrały jaskrawy żółty kolor, a on mógł widzieć w ciemności. Co prawda nie tak jak w ciągu dnia lub w prawdziwej formie, ale i tak widział dość dobrze. Zaplótł ręce na karku, spokojnym krokiem krocząc przed siebie. Raz zerknął na Yumiko, która szła tuż obok niego. Była taka drobna, ale nie wydawała się być tak przestraszona jak Nora. Mimo to, jednak miało się pewnie uczucie, by chronić tę półelfkę, dlatego, gdy zauważył, jak się potknęła, podtrzymał ją, a w następnej chwili zapaliło się "światło", a dziewczyna mogła zobaczyć jego uśmiech, skierowany w jej stronę.

Puścił dziewczynę, jednak wciąż trochę obserwował ją, by móc ją zaasekurować, gdyby sytuacja się powtórzyła. No ale musiał też patrzeć przed siebie. A kiedy spojrzał, aż mu ręce opadły. Kenta szedł tak bardzo blisko Nory. Bardzo. BARDZO!!! blisko. Zbyt blisko jego zdaniem( gdzie odległość powinna być na wyciągnięcie ramion). Pokręcił głową, starając się nie rozpraszać, choć jego wzrok i tak uciekał wciąż w ich stronę. Zatrzymał się nagle z całą grupą, cudem nie wpadając na dwójkę przed sobą i spojrzał na Hatsushi i drzwi przed nimi stojące.

Jeszcze było słychać dzwonek, gdy Hatsushi wyszła z laboratorium.
- Długa przerwa, co? Może pójdę coś zjeść... - pomyślała, po czym kierując się w stronę stołówki powoli rozpłynęła się w powietrzu.