Otaku do Ataku

Dziewczyna weszła po cichu do akademika jako jedna z pierwszych. Wybrała przyjść wcześniej i uprzedzić dużą liczbę dziwnych w jej mniemaniu uczniów. Po drodzę, jednak minęła pare demonów, w tym jednego ucznia z kocimi uszami, któremu powypadało niemalwszystko z łap. Nora szybko rozmyśliła się z chęci pomocy i stwierdziła, że chyba nie jest na to gotowa. Niewiele czasu minęło, aż zaczęła trochę wstydzić się swojego tchorzostwa. Ogarnij się kobieto!
Była właśnie miedzy pierwszym pietrem, a drugim, kiedy usłyszała donośny huk. Cofnęła się nie co i zobaczyła o co chodzi. Zobaczyła chłopaka, który właśnie zbierał się z podłogi i, po rozmasowaniu nieco tyłka, wziął się za próbę podniesienia absurdalnej ilości bagażu jak na jedną osobę. Dziewczyna patrzyła chwilę w ukryciu, po czym wzięła głęboki oddech i ruszyła schodami na dół. Wolnym krokiem podeszła do chłopaka o niezwykle wyraźnych, zielonych oczach - takich jak jej. Była już przy nim i wydukała zwykłe i nieśmiałe "Część", a potem nieco nerwowe, czy "moge pomóc?"

Wyprostowała się jak struna, kiedy złapał ją za dłoń. Wystąpił przy tym lekki wytrzeszcz oczu. Za blisko!
W trimigach wyjęła dłoń z uścisku, po czym okryła ją swoją drugą ręką, jakby chciała ją w ten sposób bronić. Szybko jednak zdała sobie sprawę że swoich poczynań i aż zastygła na moment. O kurna.
Szybko jej ciało się ożywiło i jakoś nieporadnie zaczęła nim zagestykulować.
- Em, tak, jasne - odpowiedziała nerwowo, patrząc chłopakowi na usta. Chciała uniknąć kontaktu wzrokowego, więc zwróciła uwagę na jego nienajkrótsze, ciemne wlosy.
Debilka, idiotka, baran, wrzeszczała na siebie w myślach i żałowała, że postanowiła pomóc chłopakowi. Wróć, demonowi. Jeszcze mu podpadnie i co w tedy?! A co jeśli lubi grilowane mięcho?! Kompletnie zignorowała myśl, że stojący przed nią demon jest jakimś dziwakiem. W obliczu zagrożenia ta myśl nie była aż tak ważna.
- To chyba oczywiste skoro sama się z tym zaoferowałam, co nie? - Odpowiedziała nieco spokojniej jak tylko opanowała nerwy. Oby mnie nie zjadł! Oby mnie nie zjadł!!!

W Norze coś pękło i odezwało się w niej poczucie sumienia, jak zobaczyła wzrok chłopaka. Chwilę później, jak się rozpromienił, uczucie to nie było tak dotkliwe.
- Nie, nie martw się. To moja wina, zaskoczyłeś mnie trochę, a ja to takich rzeczy (bliskości z demonem) nie przywykłam. Aż mi wstyd - odpowiedziała nieco przepraszająco, machajac zaprzeczająco rękoma. Starała się jak najbardziej opanować nerwy.
Dziewczyna znowu zbeształa się mentalnie za swój brak kontroli. W krótce przywyknę, powtarzała sobie. I siegnęła po dwie torby i plecak. Uważnie obserwowała chłopaka martwiąc się teraz również o to by go jakoś nie skrzywdzić.

Ta promienność tej nieznajomej jej do końca postaci, ją dziwiła i wydawała jej się trochę nienaturalna. Jednak to przeczucie uznała za kolejną swoją fanaberię. Coraz spokojniej udawało jej się oddychać w towarzystwie chłopaka - demona, o bliżej jej nieznanym imieniu, czy rasie. Oczywiście zastanawiała się, jakiego on gatunku  jednak postanowiła nie pytać.
- A tak wogóle... - przylapala się na próbie użycia imienia, którego nie dane jej było poznać. - Do ktorego pokoju... Musisz to zanieść?

Dziewczyna patrzyła na chłopaka z dołu i zaczęła iść za nim po schodach, po czym, ciut zażenowana zapytała:
- Em... Ale które to imię, a które to nazwisko?
W końcu mieszkanka Norwiegii mogła mieć problemy z zagranicznymi imionami.

Mogłam nie pytać, straciła się w myślach Nora i po wydukaniu zwykłego okay nie odezwała się nic aż do drzwi z numerem 183, gdzie odłożyła okropnie ciężkie dla niej torby. Zaraz potem się przyciągnęła i zaczęła masować lekko bark.
- To ja może już pójdę - bardziej stwierdziła, niż zasugerowała.

- Yhm - wybukała nieco żywiej niż podczas całej rozmowy, lecz to było lekko udawane. Korytarze zdarzyły się zaludzić i teraz wszędzie wokół miała istoty nadnaturalne. Czuła się z tym niezbyt komfortowo, więc, mimo próby chodzenia spokoinym tempem, po jakimś czasie przyspieszyła i podążyła niezbyt spokojnie na ostatnie piętro, gdzie był jej pokój. Jeszcze chwila, a się przyzwyczai, powtarzała sobie.

KONIEC WĄTKU

Ostatnio edytowany przez Shirayuki-dono (2013-08-14 11:37:44)